| สะใภ้ไร้สกุล.....กันเกรา | |
 |
“ฉันจะนอนแล้ว ปล่อย!” หญิงสาวพยายามสลัดแขนจากมือแข็งแรงของเขา แต่ชายหนุ่มยิ่งกำแน่นขึ้น ดวงตาที่จ้องมองใบหน้าของเธออย่างเกรี้ยวกราดแฝงไว้ด้วยประกายบางอย่าง “ปล่อยเหรอ! ปล่อยให้เธอไปพลอดรักกับผัวเก่าไม่รู้ท่าไหนต่อท่าไหนน่ะเหรอ...” สิ้นคำ ร่างของเธอก็ถูกเหวี่ยงเต็มแรงจนถลาล้มไปบนเตียง อีกฝ่ายย่อมไม่รอให้เสียเวลาเปล่า รีบโถมตามลงไปติดๆ พร้อมกับเสียงคำรามลั่น “ผู้หญิงอย่างเธอน่าจะดีใจนะที่ได้ค่าตัวตั้งห้าล้าน... จะบอกให้นะ กับผู้หญิงที่สวยกว่าเธอฉันยังไม่ต้องใช้เงินเลย ถ้าต้องเสียเงินซื้อเธอโดยไม่ใช้งาน ฉันไม่โง่เป็นควายเหรอ! ถ้าอยากจนตัวสั่น ก็ลองนอนกับผัวตัวเองดูบ้างสิ เผื่อจะทำให้เธอลืมผัวชาวบ้านได้สักที” ‘ปรุฬษ์ สิงหสถาพร’ จ้องมองคนที่ถูกคร่อมอยู่ใต้ร่างดิ้นไปมาอย่างสาแก่ใจ เขายังจำได้ถึงวันที่ถูก ‘คนรักเก่า’ ตอกหน้าว่า ‘จน’ ก่อนจะทิ้งเขาไปหาผู้ชายคนอื่น ชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องรอนาน เขาก็สบโอกาสที่จะเอาคืน เมื่อครอบครัวของคนรักประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนัก ปรุฬษ์จึงยื่นมือเข้าไปเสนอความช่วยเหลือพร้อมด้วยข้อแลกเปลี่ยนที่ไม่มีใครคาดคิด นั่นคือการ ‘แต่งงาน’ กับ ‘ขวัญมณี’ ผู้เป็นน้องสาวอดีตคนรักท่ามกลางความกังขาของทุกคนเกี่ยวกับฐานะการเงินที่แท้จริงของเขา... ไม่มีใครรู้ว่า ‘นี่’ คือจุดประสงค์ที่เขา ‘ตั้งใจ’ เอาไว้ตั้งแต่ต้น เขาจะทำให้ ‘คนรักเก่า’ นึกเสียดายจนตายว่าสิทธิพิเศษของการได้เป็น ‘เมีย’ เขานั้น มัน ‘ดุเด็ด’ และ ‘เผ็ดมัน’ แค่ไหน...ส่วน ‘เมีย’ ที่เป็นผลพวงของการแก้แค้นในครั้งนี้ เขาไม่คิดเห็นใจแม้แต่น้อย เพราะเจ้าหล่อนเองก็คงจะแพศยาไม่ต่างจากพี่สาวนักหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่เที่ยวพาผู้ชายมาพลอดรักลับหลัง ‘ผัว’ ขนาดนี้ ไว้เมื่อไหร่ที่เขาใช้งานเธอจนเสร็จ หมดความจำเป็นแล้วล่ะก็ วันนั้นแหละที่เธอจะถูกโยนออกไปจากบ้านไม่ต่างอะไรกับผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่ง หลังจากที่คนรักของเธอหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่น ความเจ็บช้ำที่ได้รับทำให้ ‘ขวัญมณี’ ตัดสินใจรับ ‘คำขอแต่งงาน’ ของเขาโดยไม่คิดเลยว่า จะเป็นการหนีเสือปะจระเข้ แถมเป็น ‘ครอบครัวจระเข้’ เสียด้วย เพราะไม่เพียงแค่ ‘สามี’ ที่เห็นเธอเป็นเครื่องมือล้างแค้น แม้แต่ ‘แม่ผัว’ ก็ยังมาร่วมวงศ์ไพบูลย์ จนชีวิตที่คิดว่าเคยแย่ กลับแย่เสียยิ่งกว่าลงนรก แต่ลูกสาวชาวสวนชาวไร่อย่างเธอไม่มีวันท้อแท้กับเรื่องแค่นี้ (กลับ) |
| ใต้แสงเทียน | ||
|
 |
|
| สายธารรักซาตาน | ||
 |
|
|
| เมียทาสสวาท | |
| เขาอาฆาตแค้น ชิงชัง และมุ่งหวังที่จะทำลายชีวิตเธอ ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก “เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี” “ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา “เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้ จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง” เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้” เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข “คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่” ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้ ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด! |
 |
| ซาตานจำแลง | |
 |
พิมมาดาต้องการจะสืบให้ได้ว่าผู้ชายที่เก่งกาจด้านการบริหาร แถมยังมีเรือนร่างที่องอาจสง่างามและเซ็กซี่กำยำคนนั้นเป็นใครกันแน่! เขาจะใช่คนที่อยู่เบื้องหลังแผนการทำลายธุรกิจของบิดาหล่อนหรือเปล่า และเมื่อ ‘สหภาพ’ มหาเศรษฐีหนุ่มรู้ตัวว่าถูกจับตามองจาก ‘พิมมาดา’ ลูกสาวเจ้าของบริษัทที่เขาแทรกซึมเข้ามาวางแผนจะล้มล้างธุรกิจ ซาตานหนุ่มรูปงามแต่จิตใจทมิฬเถื่อนจึงตัดสินใจตัดไฟต้นลมด้วยการลักพาตัวหล่อนเสีย!
พิมมาดาผู้แสนพยศและหัวดื้อต้องกลายมาเป็นทาสที่ถูกกักขังเอาไว้อย่างไร้ความปรานี เขาทรมานหล่อน ใจดำอำมหิตกับหล่อน เพื่อหวังจะให้บิดาหล่อนขายหุ้นทั้งหมดให้แก่เขา เพราะเป็นที่รู้กันว่าตาเฒ่าจักรภพนั้นรักลูกสาวมากขนาดไหน แต่แล้วแผนการกักขังนางเชลยก็พังไม่เป็นท่า เมื่อคนที่ลักพาตัวมากลายเป็นเพียงลูกชังที่บิดาหล่อนอยากจะตัดหางปล่อยวัดเสียตั้งแต่แรก! สหภาพผิดหวังอย่างมากที่ตัวประกันอย่างพิมมาดาไม่มีประโยชน์อะไรเลย ใจหนึ่งจึงเกิดสงสารหล่อนที่ถูกครอบครัวหักหลังและอยากจะขับไล่ไสส่งยังไม่พอ ซ้ำร้ายยังมาถูกเขาทรมานสารพัด! แต่อีกใจนั้นก็อยากจะ ‘เขี่ยทิ้ง’ เชลยที่ไร้ค่าและหมดประโยชน์ ทว่าเขาจะเขี่ยหล่อนทิ้งได้ลงคอเชียวหรือ ในเมื่อตอนนี้เขาได้พรหมจรรย์ของหล่อน และได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผัว แม้จะเป็นผัวที่หล่อนไม่เต็มใจจะรับเอาก็ตามที! “พนันให้ว่าไม่เกินสองครั้ง คุณจะพูดอีกแบบ ผมว่าคุณอย่าดิ้นรนหนีให้เมื่อยดีกว่า ได้นอนกับผมนี่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงหลายต่อหลายคนใฝ่ฝันหานะ ผมจะบอกให้ รวมทั้งเลขาฯหน้าหวานของคุณ แต่แค่ผมยังไม่อยากเล่นด้วยเท่านั้น กลัวคุณจะถือว่าใช้ผู้ชายคนเดียวกับเลขาฯ ก็เลยเก็บตัวไว้ให้คุณก่อนไง และไอ้ที่คุณดิ้นไปดิ้นมานี่ ผมถือว่าเชิญชวนนะ รู้มั้ยว่ามันกระตุ้นต่อมเซ็กซ์ผมได้ดีเป็นบ้าเลย ...เอ๊ะ! หรือว่าคุณชอบใช้วิธีนี้ีกับพวกผู้ชายของคุณกัน ฮึ!” “ป่าเถื่อน! คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ทำร้ายคนไม่มีทางสู้!” “ผมเปิดโอกาสให้พวกคุณสู้มาตั้งครึ่งปียังไม่พออีกเหรอ ต่อไปนี้ก็รอรับอะไรที่มันเถื่อนๆจากผมก็แล้วกัน” |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
